ที่มา: ผู้เขียน

นอกจากการยกเลิกเงินสกุลท้องถิ่นและธนาคารกลาง มิเลยังแสดงออกว่าต้องการยุบหน่วยงานของรัฐและนโยบายอีกหลายประการ เพื่อเป็นการยกระดับของเสรีภาพทางเศรษฐกิจส่วนบุคคลและลดขนาดของรัฐให้เล็กลง  ในช่วงของการรณรงค์เพื่อแข่งขันลงเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดี มิเลได้ประกาศนโยบายหลายประการที่ไปในทิศทางแนวคิดเสรีนิยมใหม่ เช่น การลดจำนวนกระทรวงของรัฐบาล ผ่านการควบรวมกระทรวงที่รับผิดชอบในประเด็นที่มีความเกี่ยวข้องกัน ดังที่เขาได้ประกาศยุบกระทรวงสาธารณสุข กระทรวงพัฒนาสังคม กระทรวงแรงงาน และกระทรวงศึกษาธิการ เป็น “กระทรวงการพัฒนาทุนมนุษย์ (Ministry of Human Capital)” หรือการเปิดโอกาสให้ภาคเอกชนเข้าไปครอบครองและควบคุมหน่วยงานรัฐวิสาหกิจที่มิเลมองว่าเป็นหน่วยงานที่พนักงานทำงานกันอย่างไม่มีประสิทธิภาพ 

ณ เวลานี้ (ช่วงสัปดาห์สุดท้ายของเดือนธันวาคม ค.ศ. 2023) มิเลเพิ่งรับตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐอาร์เจนตินาได้ไม่ครบหนึ่งเดือน จึงเร็วเกินไปที่บอกว่า เขาสามารถทำตามนโยบายตามที่ได้ประกาศไว้ในช่วงหาเสียงได้มากน้อยแค่ไหน  กระนั้น มิเลได้แสดงให้เห็นว่า เสรีภาพทางเศรษฐกิจที่เขาได้ตอกย้ำหลายครั้งอาจไม่ได้เดินไปทางเดียวกันกับเสรีภาพทางการเมือง โดยเฉพาะการแสดงความไม่พอใจต่อนโยบายของรัฐบาล  ดังในช่วงต้นเดือนธันวาคมของ ค.ศ. 2023 ที่รัฐบาลของมิเลได้ประกาศลดค่าเงินเปโซอาร์เจนตินา (devaluation) มากกว่าร้อยละ 50 เพื่อทำให้ช่องว่างระหว่างอัตราแลกเปลี่ยนทางการกับอัตราแลกเปลี่ยนตลาดแคบลง แต่การลดค่าเงินอย่างรวดเร็วยังผลให้เกิดปัญหาเงินเฟ้อหนักขึ้นไปอีก  การลดค่าเงินพร้อมไปกับการตัดงบเงินอุดหนุนบริการสาธารณะอย่าง การขนส่งมวลชน หรือการลดค่าจ้าง ยังผลให้ผู้คนแสดงความไม่พอใจออกมาประท้วงรัฐบาล แต่รัฐบาลของมิเลได้กล่าวเตือนว่า จะดำเนินคดีกับผู้ประท้วงฐานทำลายความสงบเรียบร้อย  สิ่งที่น่าสนใจกว่าคือ ถ้อยแถลงของ แพทริเซีย บลูริช (Patricia Bullrich) รัฐมนตรีความมั่นคง ที่กล่าวในทำนองว่า รัฐจะไม่แบกรับค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของตำรวจในการรักษาความสงบ แต่รัฐใช้เทคโนโลยีการบันทึกภาพเคลื่อนไหวเพื่อระบุตัวตนของผู้เข้าร่วมการประท้วง พร้อมกับส่งใบสั่งให้คนผู้นั้นมาจ่ายค่าปรับ  ถึงแม้รัฐบาลของมิเลอาจไม่ได้ทำตามที่กล่าวได้จริง แต่ถ้อยแถลงข้างต้นแสดงวิธีคิดของรัฐบาลนี้ที่ต้องการลดขนาดของรัฐให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ 

ในมุมมองส่วนตัวของผู้เขียน การชนะเลือกตั้งของมิเลถือได้ว่าเป็นประเด็นที่น่าสนใจในอาร์เจนตินา ประเทศที่พรรคเปรอนนิสต์มักชนะการเลือกตั้ง แต่รัฐบาลของมิเลไม่ใช่รัฐบาลชุดแรกที่ปรับนโยบายแบบส่งเสริมการทำงานของกลไกตลาดในสาธารณรัฐแห่งนี้  ดังเช่นกรณีการชนะเลือกตั้งของ เมาริซิโอ มาร์ซี (Mauricio Marci) ใน ค.ศ. 2015 ที่ผู้สันทัดกรณีมองว่า เป็นการกลับมาของแนวคิดเสรีนิยมใหม่ แต่รัฐบาลของมาร์ซีเผชิญกับการต่อต้านและตอบโต้จากกลุ่มขบวนการเคลื่อนไหวฝ่ายซ้ายที่สกัดกั้นมิให้แนวคิดเสรีนิยมใหม่ปักหลักในแผ่นดินอาร์เจนตินาได้สำเร็จ  คำถามสำคัญคือ รัฐบาลของมิเลจะเผชิญกับชะตากรรมเช่นนี้หรือไม่  ยิ่งกว่านั้น ผู้เขียนยังมองว่า การชนะเลือกตั้งของมิเลไม่ได้เป็นอะไรที่น่าแปลกใจ หากเราพิจารณาว่า ประวัติศาสตร์ทางเศรษฐศาสตร์การเมืองของประเทศลาตินอเมริกา (Latin America) คือประวัติศาสตร์ของการเป็นสนามทดลองของอุดมการณ์ทางเศรษฐกิจอันหลากหลาย ไล่มาตั้งแต่ ทฤษฎีการพึ่งพา (dependency theory) การพัฒนาอุตสาหกรรมเพื่อทดแทนการนำเข้า (Import-Substitution Industrialization – ISI) จนมาถึงแนวคิดเศรษฐกิจแบบเสรีนิยมใหม่ และอุดมการณ์ประชานิยม (populism) การชนะเลือกตั้งของมิเลจึงเป็นการตอกย้ำคุณลักษณะประการนี้เสียด้วยซ้ำ  ความสนใจของผู้เขียนจึงอยู่ที่การจับตาชะตากรรมของนโยบายมิเลในอนาคตอันไม่ไกลนัก